ظرفیت سازی سرمایه اجتماعی در تعاونی های تولید روستایی

سرمایه اجتماعی به منزله یک اصل اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار و راهی برای نیل به موفقیت و بهبود عملکرد تعاونی ها قلمداد میشود. در این میان تعاونی ها شبکه هایی از اعتماد را در کشاورزان و روستاییان عضو به وجود می آورند که افراد را به همکاری و مشارکت با یکدیگر قادر میسازند. این ظرفیت، تعاونی های تولید را به عنوان منابع بالقوه ای برای تولید سرمایه اجتماعی مطرح میسازد . هدف این مقاله تجزیه و تحلیل نظری سرمایه اجتماعی و ظرفیت سازی ابعاد مختلف ان در تعاونی های تولید روستایی میباشدکه به روش تحلیل گرایانه و مروری صورت گرفته است. کشاورزان با عضویت و ایجاد پیوند داوطلبانه در تعاونی ها، خود را متعهد به انجام اقدامات جمعی میسازند که بر پایه تعهد و انتظار آنان از فعالیت های جمعی با سایر اعضا، استوار است. این تعهدات بدون تلاش برای ایجاد یا تقویت اعتماد و روابط متقابل بین اعضاء (ظرفیت سازی سرمایه اجتماعی) بیهوده است. در این صورت عملکرد تعاونیها وابسته به توانایی انها در ایجاد و حفظ اعتماد و تعهد میان اعضا است. اتخاذ رویکرد ظرفیت سازی، تاثیر قابل توجهی بر توانمندسازی افراد و گروه ها با مشارکت و فعال کردن آنان از طریق ارتقای مهارت و دانش، افزایش پیوندهای اجتماعی و ارتباطات و همچنین بسیج نمودن منابع به منظور رفع نیازهای مربوط به اجتماعات دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، ظرفیت سازی ، توسعه روستایی ، تعاونی های تولید.