بررسی شاخص کلروفیل، شاخص برداشت روغن و پروتئین در ارقام تجاری کنجد در شرایط تنش خشکی و کشاورزی کم نهاده

به منظور بررسی اثرات دو گونه قارچ میکوریزا بر صفات شاخص کلروفیل، شاخص برداشت روغن و پروتئین هشترقم تجاری کنجد در سطوح مختلف تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل- اسپلیت پلات با 3 تکرار در در مزرعهتحقیقاتی ایستگاه ساعتلوی ارومیه در سال زراعی 1394 و 1395 اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل سطوح مختلف آبیاری(آبیاری نرمال: آبیاری بعد از 70 میلی متر تبخیر و تعرق گیاه یا ETc ، تنش ملایم: آبیاری بعد از 90 میلیمتر ETc و تنششدید: آبیاری بعد از 110 میلی متر ETc)، فاکتور فرعی شامل عدم تلقیح و تلقیح با دو گونه قارچ میکوریزای Glomus mosseae ، Glomus intraradices و فاکتور فرعی فرعی شامل هشت رقم تجاری کنجد (ناز تک شاخه، ناز چند شاخه،دشتستان 5 ، دشتستان 2، داراب داراب 14 ، هلیل و پال) بود. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو سال نشان داد تاثیر سطوحمختلف آبیاری، میکوریزا و رقم بر صفات مورد مطالعه معنی دار است. مقایسه میانگین دو سال نشان داد با افزایش شدتتنش خشکی، صفات فوق کاهش معنی داری یافتند بیشترین شاخص کلروفیل در شرایط آبیاری مطلوب و تلقیح با قارچمیکوریزا گونه G. mosseae به میزان 42 / 55 مشاهده شد. تنش خشکی شدید و ملایم نسبت به شرایط آبیاری مطلوب،شاخص برداشت روغن را به میزان 30 و 23 درصد کاهش داده است. بیشترین شاخص برداشت پروتئین از رقم داراب 2(36 / 9 درصد)، در شرایط آبیاری مطلوب و کمترین شاخص برداشت پروتئین از ارقام هلیل (46 / 4 درصد) و پال (49 / 4درصد) در شرایط تنش شدید خشکی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، صفات فیزیولوژیک ، قارچ ، کمبود آب و میکوریزا