بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر انعطاف پذیری روانشناختی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر انعطاف پذیری روانشناختی دانش آموزان شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. از جامعه آماری دانش آموزان، نمونه آماری شامل 30 نفر که به صورت در تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی بود. گروه آزمایش در 10 جلسه درمان شناختی- رفتاری شرکت کردند، ولی گروه گواه هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه آزمایش در نمره انعطاف پذیری روانشناختی در قبل و بعد مداخله تفاوت معناداری وجود دارد. بدین صورت که درمان شناختی- رفتاری، میزان انعطاف پذیری روانشناختی را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، انعطاف پذیری روانشناختی ، دانش آموزان