بررسی تاثیر مداخلات عصب روانشناختی بر عملکرد زبان بیانی کودکان پیش دبستانی دارای آسیب ویژه زبانی (SLI): پژوهش مورد منفرد

مهارت های زبان بیانی کودکان دارای آسیب ویژه زبانی نسبت به همسالان عادی خود پایین تر است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخلات عصب روانشناختی بر عملکرد زبان بیانی کودکان پیش دبستانی دارای آسیب ویژه زبانی (SLI) است. در این پژوهش از روش مورد- منفرد استفاده شد. به این منظور از بین کلیه کودکان پیش دبستانی دارای آسیب ویژه زبانی (SLI) در سال 1395 در شهر اصفهان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با توجه به ملاک های ورود به پژوهش 5 کودک انتخاب شد. هر کودک بعد از چهار جلسه خط پایه، طی ده جلسه مداخلات عصب روانشناختی را دریافت و یک ماه پس از پایان مداخله، سه جلسه تحت آزمون پیگیری قرار گرفت. ابزارهای این پژوهش برای گردآوری داده ها در موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری شامل آزمون رشد زبان (TOLD-P:3)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان نسخه چهارم (WISC-IV) و مصاحبه بالینی بود. نتایج نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها و بر اساس شاخص های آمار توصیفی ، مداخله مورد نظر در مورد هر پنج آزمودنی اثربخش بوده است (به ترتیب با 100PND؛ 100، 90، 100 و 100 برای آزمودنی های شماره 1، 2، 3، 4 و 5). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با مداخلات عصب روانشناختی عملکرد زبان بیانی کودکان SLI بهبود می یابد و می توان از این روش به عنوان یک روش مداخله ای و درمانی در آموزش و توانبخشی کودکان دارای آسیب ویژه زبانی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مداخلات عصب روانشناختی ، عملکرد زبان بیانی ، آسیب ویژه زبانی ، پژوهش مورد- منفرد