اثربخشی آموزش مبتنی بر معنادرمانی بر بلوغ عاطفی و سبک های هویت در نوجوانان پسر مقطع متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر معنادرمانی گروهی بر سبک های هویت و بلوغ عاطفی نوجوانان پسر دوره متوسطه صورت گرفته است. روش پژوهش آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه ناحیه 5 آموزش و پرورش در نیمسال اول 1395-96 بود. گروه نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور اندازه گیری اطلاعات از پرسشنامه های بلوغ عاطفی سینگ و بهارگاوا ( 1974 ) و پرسشنامه سبک های هویت برزنسکی ( 1989 ) استفاده شد و سپس گروه آزمایش مورد آموزش قرار گرفت. پس از پایان دوره آموزشی هر دو گروه مجددا مورد سنجش قرار گرفتند و اطلاعات بدست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر معنادرمانی گروهی منجر به ارتقاء سبک هویت اطلاعاتی و کاهش سبک هویت سردرگم-آشفته شده است؛ اما بر سبک هویت هنجاری تاثیری نداشته است. همچنین نتایج نشان داد که این آموزش منجر به افزایش بلوغ عاطفی در نوجوانان شده است.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، سبک های هویت ، بلوغ عاطفی