آزمایش جذب روده ای دی- زایلوز: روشی برای تعیین تاثیر مواد ضد کوکسیدیوزی بر روی میزان جذب روده ای جوجه های گوشتی مبتلا به کوکسیدیوز

هدف: بررسی ارزش تشخیصی آزمایش پاراکلینیکی جذب روده ای دی -زایلور، به عنوان شاخصی جهت فعالیت جذبی جوجه های مبتلا به کوکسیدیوز. مشاهده تاثیرات احتمالی ترکیبات ضد کوکسید یوزی در بهبود جذب روده ای . مقایسه آزمایش پاراکلینیکی فوق با آزمایش ارزیابی کمی جراحات روده ای که در آن الزام به کشتار پرنده مورد آزمایش می باشد. مواد و روش کار: در این آزمایش تعداد 40 قطعه جوجه گوشتی 25 روزه در 5 گروه آزمایشی به ااسیت آیمریا آلوده و در سن 30 روزگی مورد آزمایش دی -زایلوز قرار گرفتند. گروه های آزمایشی ، شامل گروه 1 که آلوده به کوکسیدیا نگردید؛گروه های 2 تا 5 که آلوده گردیدند؛ گروه 3 واکسن ضد کوکسیدیوز ( 5-paracox-TM ) دریافت نمودند؛ گروه 4 توسط ppm 25 داروی تولترازوزیل مورد درمان قرار گرفت و گروه 5 ppm 66 سالینومایسین سدیم دریافت نمود. آزمایش جذب دی -زایلوز، 5 روز بعد از آلودگی به کوکسیدیا انجام گرفت . نتایج و بحث : نتایج بررسی نشان داد که به ترتیب بیشترین و کمترین میزان غلظت پلاسمایی دی -زایلوز در زمان 30 دقیقه مربوط به گروه 1 و گروه 2 بود (0/05> p). در زمان 60 دقیقه بیشترین مربوط به گروه های 1 و 4 و 5 و کمترین مربوط به گروه 2 بود . در زمان 90 و 120 دقیقه بیشترین مربوط به گروه های 4 و 5 وکمترین مربوط به گروه 2 بود. در زمان 150 دقیقه بیشترین مربوط به گروه های 4 و 5 و کمترین مربوط به گروه 1 بود. البته در گروه 4 که تولترازوریل دریافت کرده بود میزان جذب دی - زایلوز به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت . در این تحقیق نشان داده شد که این آزمایش می تواند آزمایشی دقیق برای ارزیابی تاثیر کوکسیدیوز باشد. همچنین نشان داد که استفاده از ترکیبات ضد کوکسیدیوز به طور مجموع باعث بهبود روند جذبی دی -زایلوز از روده پرندگان آلوده شده و میزان بهبودی در جذب، معرف تاثیر مثبت ترکیب است . در این آزمایش نیازی به کشتار پرنده برای ارزیابی بیماری از روی جراحات روده ای نمی باشد لذا می توان پرنده را برای تکرار آزمایش در زمان های بعدی برای مطالعه سیر بیماری و یا روند بهبودی آن نگهداری نمود

کلیدواژه ها:

سالینومایسین سدیم ، کوکسیدیوز ، تولترازوریل ، آیمریا