طراحی فضای شهری با رویکرد سرزندگی وحس تعلق به مکان(نمونه موردی: خیابان رودکی شهر شیراز)

حس مکان هر خیابان در بر گیرنده کلیه عوامل کالبدی، عملکردی- فعالیتی، ادراکی بصری و اجتماعی موجود در خیابان است ایجاد حس مکان در خیابانها هدف اصلی طراحی شهری بوده و میتواند زمینه ساز حضور شهروندان و افزایش تعاملات بین آنها شود.مقاله حاضر با توجه به سوال، چگونه میتوان از طریق جعبه ابزار طراحی شهری به ارتقاء حس مکان در یک محیط شهری (خیابان) دست یافت مطرح شده، آنچه ضروت ارتقاء حس مکان در محور خیابان رودکی را ایجاب میکند، وجود اغتشاشات بصری در نماهای این محور، شرایط نامناسب مبلمان شهری، نبود فضای سبز و باز کافی، فقدان امکانات جهت پاسخگویی به نیاز زائرین و ساکنان محدوده، نارسایی در نظام رفت و آمد و شبکه دسترسی و شرایط نامناسب زیست محیطی و ... است که در نهایت منجر به کاهش کارآیی و عملکرد مناسب این محور شده است. در این مقاله با هدف طراحی شهری مورد طراحی فضای شهری با مرتبط است بصورتی که P> ./001، = df 4، =163,74 مجذور کای در فرضیه اول نشان دهنده ارتباط میان آن ها است. پس از جمع آوری اطلاعات مقدار آماره فریدمن برابرχ_r^2=9.95 محاسبه شد. مقدار حاصل از جدول با k-1=3-1=2 درجه آزادی در سطح خطای 0,05 نیز 5,9 بدست آمد. بنابراین در سطح اطمینان %95 چون χ_r^2=9.95> 5.9 فرضیه صفر تایید نمی شود یعنی بین حس مکان در حوزه های طراحی فضای شهری ارتباط معنی داری وجود دارد. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین طراحی فضای شهری و حس مکان و سرزندگی همبستگی وجود دارد P= ./004) و n=382 و .(r = ./45 جهت رابطه بین بهره حس تعلق به مکان و سرزندگی مثبت است. شدت همبستگی به دست آمده در حد متوسط است. واریانس توضیح داده شده %20,3 است. نتایج نشان می دهد مکان هایی که طراحی فضای متفاوت دارند، امتیاز بالاتری هم کسب کرده اند.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، حس تعلق به مکان ، فضای شهری