رابطه سبک های دلبستگی با سلامت اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان سنندج

دلبستگی عبارت است از موقعیتی عمیق و پایدار زیستی، روان شناختی و اجتماعی که بر اساس ارتباط میان کودک و مراقبان او در سالهای اولیه زندگی شکل می گیرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی سبک های دلبستگی با سلامت اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان سنندج می باشد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده که جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدارس متوسطه دوم پسرانه شهرستان سنندج می باشد که در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل می باشند. نمونه پژوهش حاضر شامل 120 دانش آموز متوسطه دوم میباشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور و مقیاس سلامت اجتماعی کییز استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با سلامت اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود دارد اما بین سبک دلبستگی ایمن با سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد. با توجه به یافته های پژوهش هر اندازه میزان دلبستگی به سمت دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا سوق یابد میزان سلامت اجتماعی نیز کاهش می یابد و سلامت اجتماعی دانش آموزان را می توان با گرایش سبک دلبستگی به سمت دلبستگی ایمن افزایش داد.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، سلامت اجتماعی ، ایمن ، اجتنابی ، دوسوگرا