بررسی رابطه کارکردهای اجرایی با رفتار سازشی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم

زمینه: کارکردهای اجرایی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم دچار نقص می باشد، که با وجود این نقص می توان انتظار داشت که رفتار سازشی آنها در مقایسه با کودکان دارای تحول بهنجار، ضعیف تر باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین کارکردهای اجرایی و رفتار سازشی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم است. روش: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است و به صورت مقطعی اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر و دختر 6-11 سال با اختلال طیف اوتیسم بود که در سال تحصیلی 1395-96 در مدارس اوتیسم شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه نیز با توجه به ملاک های ورود و خروج 69 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش حاضر نیز شامل پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکرد اجرایی و مقیاس رفتار سازشی واینلند بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS و روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه مبنی بر اینکه بین کارکردهای اجرایی و رفتار سازشی در کودکان 6-11سال با اختلال طیف اوتیسم ارتباط وجود دارد نشان داد که مقدار ضریب همبستگی r=-0/24 بین کارکردهای اجرایی و رفتار سازشی، معنادار p=0/048 است. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد بین کارکردهای اجرایی و رفتار سازشی ارتباط وجود دارد. در واقع، هر اندازه عملکرد کودک در کارکردهای اجرایی بهتر باشد، از رفتار سازشی بهتری برخوردار است. همچنین با استفاده از نتایج این مطالعه، می توان در جهت ارتقای دانش والدین، متخصصان و درمان گرانی که در حیطه این گروه از کودکان به فعالیت مشغول هستند، گام نهاد.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، کارکردهای اجرایی ، رفتار سازشی ، کودکان