بررسی عملکرد لرزه ای جداسازهای لرزه ای پاندولی اصطکاکی و بالشتک هوا در ساختانهای بتن آرمه

جداسازی لرزه ای عبارت است از جداکردن کل یا بخشی از سازه از زمین یا قسمتهای دیگر سازه به منظور کاهش پاسخ لرزه ای آن بخش در زمان رویداد زلزله. روش مرسوم طراحی لرزه ای سازه ها مبتنی بر افزایش ظرفیت سازه است. در این رویکرد طراحی لرزه ای، ایجاد ظرفیت باربری جانبی در سازه، با افزایش مقاومت و تامین شکل پذیری آن صورت می گیرد. در نتیجه اجرای این روش، ابعاد اعضای سازهای و اتصالات افزایش یافته و در سازه، اعضای مهاربند جانبی همچون بادبند یا دیوار برشی یا سایر اعضای سخت کننده در نظر گرفته میشود. در این تحقیق چهار سازه بتن آرمه به تعداد طبقات 12،9،6،3 طبقه بصورت سه بعدی جداسازهای لرزه در نرم افزارPerform 3D مدلسازی شده است. در این تحقیق سعی بر آن است که با استفاده از دو نوع جداساز لرزه ای با بالشتک لاستیکی و جداساز اصطکاکی، عملکرد سیستم بر سازه های بتن آرمه کوتاه و میان مرتبه مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا به بررسی افزایش میرایی سازه با استفاده از وسایل همچون جداساز پایه لرزه ای با بالشتک هوا و جداساز لرزه ای اصطکاکی و استهلاک انرژی زلزله بدون ایجاد آسیب قابل توجه در اجزای سازه ای برای ساختمان های بتن آرمه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سازه بتن آرمه ، جداگر لرزه ای پایه ، تحلیل تاریخچه زمانی ، رفتار غیر خطی.