بررسی تلفیق یکپارچه مدیریت ریسک در محیط فازی و پیاده سازی مهندسی ارزش پروژه های عمرانی (مطالعه موردی : بندر نوشهر)

هدف این تحقیق بررسی تلفیق یکپارچه مدیریت ریسک در محیط فازی و پیاده سازی مهندسی ارزش پروژه های عمرانی (مطالعه موردی : بندر نوشهر) بوده است. این تحقیق در راستای به کارگیری مدیریت ریسک در پیاده سازی مهندسی ارزش پروژه های عمرانی در قالب یک چارچوب یکپارچه انجام گرفت.به همین منظور با شناسایی مدل های موجود در این دو حوزه و با استفاده از روش دلفی چارچوبی شکل گرفت که در آن بر خلاف سایر مدل های مشابه ، چارچوب به صورت گام به گام بوده و ریسکها در دو سطح ریسکهای حاصل از پیشنهادهای مهندسی ارزش و ریسکهای طول عمر پروژه مورد بررسی قرار گرفتند.در این چارچوب استفاده از منطق فازی موجب افزایش دقت در ارزیابی کمی ریسکها شد.چارچوب پس از منطبق سازی در یکی از پروژه های سازمان بنادر و دریانوردی پیاده سازی شد.این پیاده سازی موجب شناسایی 24 ریسک در طول عمر پروژه و ارزیابی آنها ، شناسایی و پاسخ گویی یک ریسک در پیشنهادهای حاصل از مهندسی ارزش گشت.از معایب این چارچوب می توان به زمان بر بودن آن نسبت به جلسات مهندسی ارزش اشاره کرد که با توجه به مدت زمان محدود جلسات مهندسی ارزش می تواند عیب بزرگی باشد اما این چارچوب موجب کاهش دوباره کاری ها ، هزینه و زمان ناشی از اجرای دوباره مدیریت ریسک برای این پروژه شده است.با توجه به %75 و %69 بهبودی که پیشنهادهای مهندسی ارزش نسبت به طرح پایه داشتند می توان نتیجه گرفت این تلفیق اثر منفی در کارکرد مهندسی ارزش نداشته است. با پیاده سازی چارچوب و بنابر نتایج حاصل فرض تحقیق مبنی بر امکان تلفیق مدیریت ریسک در پیاده سازی مهندسی ارزش پروژه های عمرانی تایید شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، محیط فازی ، مهندسی ارزش ، پروژه های عمرانی ، بندر نوشهر