ارزیابی موقعیت مهار بازویی و کمربند خرپایی در سازه های لوله ای با هسته مرکزی بتنی مسلح تحت اثر زلزله

یکی از مهمترین پارامتر های کنترل کننده طراحی در سازه های بلند تغییر مکان جانبی سازه است. سیستم های مقاوم مختلف سازه ای جهت تحمل بارهای جانبی و ثقلی پیشنهاد شده است. در این پژوهش کمربند در طبقه اول و آخر و %20 پایین تر از طبقه آخر در سازه های 20-15 طبقه تحت زلزله السنترو-ارسباران و کوبه مورد بررسی قرار گرفته شده است. در بررسی نمودار جابه جایی حاصله برای سازه 15 طبقه تحت زلزله ها در 3حالت نتایج نشان می دهد که قرار گیری کمربند در طبقه 12 میزان جابه جایی کمتری نسبت به قرار گیری کمربند در طبقه اول و اخر دارد. تحت زلزله السنترو میزان جابه جایی کمتری نسبت به زلزله های دیگر حاصل شده است. همچنین با افزایش ارتفاع سازه میزان جابه جایی افزایش داشته است.