تبیین رابطه هویت و زیبایی آثار انسانی در جهان بینی ایرانی- اسلامی

همه انسان ها فطرتا زیباخواه و زیباطلب هستند. اما اینکه تعریف زیبایی چیست و چه مراتبی دارد بستگی تام به جهان بینی و فرهنگ جوامع دارد. این موضوع در مورد تعریف هویت و مراتب هویتی انسان و آثار انسانی مطرح است. به عبارت دیگر، در جوامع با جهان بینی ها و فرهنگ های متفاوت، تعریف هویت و مراتب آن نیز متفاوت خواهد بود. در همین راستا پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این مسئله است که در جهان بینی و فرهنگ ایرانی- اسلامی چه ارتباطی بین زیبایی و هویت یک شهر و فضای شهری (به عنوان آثار انسانی) وجود دارد مقاله ی حاضر با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، در ابتدا به بررسی فطریات و ساحت های وجودی انسان و رابطه ی این موضوعات با مراتب هویت انسان و آثار انسانی پرداخته، سپس با مرور ادبیات مربوط به زیبایی و مراتب آن ارتباط هویت و زیبایی را در تمدن و فرهنگ ایرانی- اسلامی تبیین می کند. در ادبیات مربوط به هویت و زیبایی، خداوند زیبای مطلق است و زیبایی هر شیء، به اندازه توان آن شیء در نمایش و متجلی ساختن زیبایی الهی است. وجود مطلق نیز او است؛ و هویت و و جود هر شیء به نوع و میزان ارتباط آن شیء با او وابسته است. نتایج نشان می دهد که هر چه که زیبایی یک اثر متعالی تر و واضح تر باشد، آن اثر واجد هویتی الهی تر نیز می باشد، و بالعکس، هر چه هویت شیای الهی تر باشد، آن شیء زیباتر نیز خواهد بود.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، هویت انسان ، هویت آثار انسانی ، جهان بینی ایرانی- اسلامی