برنامه ریزی شهری در راستای ارتقای سطح امنیت در فضای شهری ( نمونه موردی محله نمدمال های شهرکرد)

احساس امنیت در فضای شهری یکی از مهم ترین شاخص های کیفیت فضا محسوب می شود. پژوهشگران و متخصصان شهری در دهه های اخیر به نقش شهرسازی از طریق اتخاذ تدابیر و سیاست ها در خلق محیط های مطلوب، آگاهی یافته و در این زمینه به نظریه هایی از جمله نظریه فضاهای قابل دفاع، پیشگیری از وقوع جرم از طریق طراحی محیطی و ... دست یافته اند. در مقاله حاضر به نقش برنامه ریزی شهری در کاهش و پیش گیری از جرم و ارتقاء امنیت در فضای شهری پرداخته شده است. همچنین به منظور روشن شدن موضوع، محله نمدمال های شهرکرد به عنوان محدوده مطالعه موردی انتخاب و ضمن آسیب شناسی وضع موجود آن به ارائه تمهیدات برنامه ریزی برای پیشگیری از جرم و تحقق امنیت بیشتر پرداخته شده است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج در قالب راهکارهای اجرایی و راهبردی مورد اشاره قرار گرفته و به نتایجی ازقیبل اینکه این محله از دسترسی مناسبی برخوردار می باشد اما با وجود این همچنان امنیت ضعیفی داشته و این امر باعث تمایل به مهاجرت مردم از این محله شده و حس تعلق تزلزل پیدا کرده است، رسیدیم که از طریق راهبرد پیشگیری از جرم به کمک طراحی محیطی راهکارهایی برای جلوگیری از این روند ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، فضای شهری بی دفاع ، جرم ، امنیت ، پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی