ارائه مدلی جهت ارزیابی و بهبود اثربخشی تجهیزات بر مبنای شاخص OEE و روش تصمیم گیری چندمعیاره بهترین و بدترین (BWM)

ضریب اثر بخشی کلی تجهیزات یک معیار کلیدی و مبنای برای سنجش میزان اثربخشی تجهیزات و بررسی اثربخشی سیستم نگهداری و تعمیرات بهره ور می باشد. این ضریب به همراه عملکرد کلی موثر تجهیزات می تواند در خطوط تولید از جمله خطوط تولید فولاد به کار برده شود. هدف اصلی تحقیق حاضر ارایه مدلی جهت ارزیابی و بهبود اثربخشی تجهیزات بر مبنای اثربخشی کلی تجهیزات و روش تصمیم گیری چندمعیاره بهترین و بدترین بوده است، بدین منظور با بررسی مطالعات گذشته و با استفاده از نظرات خبرگان تعداد 10 عامل به عنوان معیارهای اثر گذار بر ارزیابی عملکرد واحد نگهداری وتعمیرات در شرکت ذوب آهن فولاد خزر شناسایی و تعیین شدند، سپس با استفاده از نظرات مدیران و خبرگان، کارشناسان و صاحبنظران مرتبط با شرکت ذوب آهن فولاد که تعداد 86 نفر بودند به اولویت بندی معیارها پرداخته شد که با توجه به تکنیک بهترین- بدترین به اولویت بندی معیارهای شناسایی شده اقدام شد با توجه به نتایج 10 عامل شناسایی شده عبارت بودند از : کرین A سالن ذوب MTBF، قابلیت دسترسی کرین A، کرین B سالن ذوب MTBF، قابلیت دسترسی کرین B، نوار نقاله 17تغلیظ MTBF، قابلیت دسترسی نوار 17 تغلیظ MTBF، کرین سالن الکترولیز پالایشگاه و قابلیت دسترسی کرین سالن الکترولیز پالایشگاه که با توجه به نتایج پس از اجرای مدل توسط نرم افزار LINGO خروجی مدل نشان از بهترین وضعیت مربوط به قابلیت دسترسی کرین B با 0.19 و بدترین وضعیت در ارتباط با MTBF کرین B سالن ذوب با 0.03 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

ارایه مدل ، ارزیابی و بهبود اثربخشی تجهیزات ، اثربخشی کلی تجهیزات ، روش تصمیم گیری چندمعیاره ، بهترین و بدترین