ارزیابی مدل ترکیبی فنی و بنیادی انتخاب سهم در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش رگرسیون داده های پنلی

به طور کلی برای تحلیل و انتخاب سهام دو رویکرد بنیادی و فنی وجود دارد که هر کدام از این چارچوب ها دارای مزایایی هستند. در تحلیل بنیادی میزان ارزندگی سهم معین شده اما زمان ورود به آن و خروج از آن نامعین است. با کمک تحلیل فنی میتوان زمان مناسب برای ورود به سهم ارزنده و خروج از آن را شناسایی نمود. روش ترکیبی کانسلیم این مزیت را دارد که متغیرهای بنیادی و فنی را در کنار هم در نظر گرفته و ارزیابی می کند. این روش که توسط ویلیام جی اونیل ابداع و در بیش از 500 شرکت ایالات متحده مورد بررسی وی قرار گرفته و شامل هفت مولفه ی رشد سود فصلی، رشد سود سالانه، شناوری سهام پایین، حجم معاملات بالا، حمایت سرمایه گذاران نهادی، پیشروی صنعت، مدیریت و محصول جدید و جهت بازار است. در بازار سرمایه ایران نیز برخی تحلیلگران با استفاده از این روش به دنبال کشف سهمه ای کانسلیمی و با بازدهی بالا بوده اند و نتیجه تجربیات این افراد در قالب مدل کانسلیم بومی شده ارایه شده است. در این مدل علاوه بر متغیرهای معمول کانسلیم، برخی مولفه ها نظیر افزایش سرمایه نیز لحاظ شده است. در این تحقیق با استفاده از روش پنل دیتا نسبت به بررسی فرضیات مربوط به معناداری ارتباط مولفه های کانسلیم بومی با بازده مازاد بازار اقدام گردید. در یک نمونه متشکل از 29 شرکت طی دوره 5 ساله ی 1390 الی 1394 داده های ده متغیر مستقل و متغیر وابسته ی بازده مازاد بازار جمع آوری شده و رگرسیون مبتنی بر پنل دیتا برازش شد. نتیجتا معین گردید که بازده مازاد سهم با سه متغیر رشد سود فصلی سه ماهه، رشد سود سالیانه و نسبت حجم معاملات به تعداد سهام، ارتباط معنادار و مستقیم و با متغیر سهام شناور،ارتباط معنادار و منفی دارد. همچنین ضریب تعیین کلی مدل 0.38 بود که به معنای تبیین 38 درصد از تغییرات بازده مازاد با استفاده از تغییرات متغیرهای مستقل است.

کلیدواژه ها:

تحلیل بنیادی ، تحلیل فنی ، تحلیل ترکیبی ، اقتصادسنجی ، پنل دیتا