نقش اصول معماری بومی در تحقق معماری پایدار

ارزشهای بومی و منطقهای نزد صاحبنظران و هنرمندان بسیار پراهمیتتر از آن است که بتوانند علاقه فزاینده به جهانی شدن را در آنها ایجاد کند. معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون توجه به ویژگیهای اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی- فرهنگی عجین است. چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار میگذرد و راهکارهای بسیاری، توسط آن، برای حل بحرانهای معاصر ارائه شده است؛ ولی همچنان مشکلاتی در سر راه ایجاد معماری پایدار وجود دارد. به نظر میرسد که با رفع موانع از طریق توجه به ارزشها و ویژگیهای معماری بومی، میتوان آن را کامل نمود . چرا که با توجه به آثار معماری بومی و مستندات کتابخانه ای، این بناها در زمان و مکان خود به خوبی با اهداف رویکرد پایداری، مطابقت میکردند؛ در شکل گیری معماری بومی، برخی روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی ماهرانه انعکاس مییابد. بدین ترتیب پیوستگی موضوعات مورد نظر معماری پایدار در معماری بومی قابل مشاهده است. تحقیق در این مقاله با روش توصیفی از نوع اسنادی میباشد. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی های کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی در سایتهای تخصصی مرتبط با موضوع، پیگیری جدیدترین مطالب انتشار یافته، و آخرین اخبار و اطلاعات درباره مصالح بومی و معماری پایدار صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، مصالح بومی ، معماری پایدار ، توسعه پایدار