بررسی اثر دور آبیاری ومصرف پلیمرهای سوپر جاذب برروی درصد پروتئین ماش

آب بخش جدایی ناپذیر هرموجودزنده ویکی از مهمترین عوامل حیات محسوب می شود. باتوجه به منابع محدودآب درایران، استفاده بهینه از آن ضروری است. اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری فنون پیشرفته به منظور حفظ و ذخیره رطوبت خاک و افزایش گنجایش نگهداشت آب از جمله اقدامات موثر برای افزایش کارآیی مصرف آب است. پلیمرهای سوپرجاذب ژل های آبدوستی هستند که پس ازجذب آب و در اثر خشک شدن محیط، آب داخل پلیمر به تدریج تخلیه شده و بدین ترتیب خاک به مدت طوالنی مرطوب می ماند. کمبود آب خاک عمده ترین عاملی است که باعث کاهش رشد و عملکرد ماش در این نواحی می گردد. ماش یک لگوم دانه ریز، تابستانه و با طول دوره رشد کوتاه و یکی ازحبوبات باارزش وسرشارازفسفر است که دانه آن ازنظر موادپروتئینی غنی می باشد. این پژوهش به منظور تعیین مناسب ترین دور آبیاری و مصرف پلیمر سوپرجاذب بر روی عملکرد کیفی ماش در منطقه زابل در بهار سال 1390 به صورت آزمایش اسپلیت پالت درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با آزمون مقایسه میانگین دانکن به اجرادرآمد. فاکتور اصلی دور آبیاری درسه سطح 5(روز ،10روز ،15روز ( و فاکتور فرعی مصرف پلیمر سوپر جاذب در چهار سطح S1=0(شاهد، S2=15، S3=30 و S4=45 کیلوگرم در هکتار( که درعمق 10 سانتیمتری خاک استفاده گردید. رقم مورد استفاده ماش محلی درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمار مصرف پلیمر سوپرجاذب به میزان 45کیلوگرم در هکتار همراه با دور آبیاری 10روز بیشترین روند افزایشی را بر عملکرد رقم ماش درپی داشته است.

کلیدواژه ها:

دورآبیاری ، پلیمر سوپرجاذب ، درصد پروتئین ، ماش