بررسی و مقایسه اثر مواد افزودنی دزوسیل و میکروسیلیس بر پل های بتنی راه آهن

تراورس بتنی به علت مقاومت بیشتر و مزایای دیگر در برابر سایر تراورس ها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از عیوب مشاهده شده در این نوع تراورس ها، ایجاد ترک طولی قبل و در هنگام بهره برداری است که معمولا در رویه تراورس از محل رول پلاکها شروع و به سمت ناحیه وسط و کناره تراورس امتداد می یابد. این ترک ها می تواند به علت فشار اضافی درون رول پلاک های تراورس، ناشی از یخ زدگی آب درون رول پلاک، وجود ذرات ریز سنگدانه در هنگام بستن پیچ رولپلاک باشد. که سبب افزایش هزینه و کاهش ایمنی می گردد. با توجه به نیازهای جدید و رشد تکنولوژی در چند دهه اخیر، نیاز به بهبود کیفیت سازه های بتنی بیش از پیش احساس می گردد. یکی از پرکاربردترین روش ها در این راستا، استفاده از مواد افزودنی جهت ارتقا قابلیت های مختلف بتن می باشد. دزوسیل و میکروسیلیس از پرکاربردترین مواد افزودنی میباشند. بدین منظور در این پژوهش تعداد 63 نمونه مکعبی 51 سانتی متر در آزمایشگاه در سه حالت شاهد، 7 درصد ژل میکروسیلیس و با 6 درصد دزوسیل ساخته شد و مقاومت فشاری و نفوذپذیری نمونه ها در سه حالت مورد بررسی قرار گرفت. با آزمایش های انجام شده مشخص شد که بتن 7 روزه با ژل میکروسیلیس دزوسیل به ترتیب 51 و 6%، 82 روزه 51% و 7٪ افزایش مقاومت فشاری نسبت به شاهد را نشان می دهد. همچنین بتن 7 روزه با ژل میکروسیلیس و دزوسیل به ترتیب 11٪ و 15٪، 82 روزه 7 . 62 و 65.٪کاهش نفوذپذیری نسبت به شاهد نشان داد. که بخوبی قادر به برآورد نیازهای مهندسین مربوطه می باشد.

کلیدواژه ها:

پل ، دزوسیل ، میکروسیلیس ، مقاومت فشاری ، نفوذپذیری