ارائه مدلی جهت ارتقاء علم شهروندی با رویکرد پویایی شناسی سیستم

یکی از پیش نیازهای توسعه ی پایدار مشارکت گسترده ی مردم در تصمیم سازی است. سیاستهای خوب از فرایندی حاصل میشود که در آن عموم مردم میتوانند در شکل دهی به توسعه سیاست، همکاری کنند. گروه های ذینفع اغلب دانش منحصر به فرد و پیچیده ای دارند که برای درک پویایی های سیستمهای اجتماعی مفید است. تعاملات رو به رشد با مردم در مسائل علمی و پایه و زنجیره نوآوری، به عنوان پاسخی به کاهش اعتماد عموم به علم و تکنولوژی مطرح میشود. علم شهروندی به عنوان یک سری از فعالیتهای مشترک بین دانشمندان حرفهای و افراد غیرحرفه ای (شهروندان)، میتواند جریان دو طرفه اطلاعات را بین عموم، دانشمندان، مدیران و سیاست گذاران ارتقا دهد. علم شهروندی در ایران، به جز چند مورد پروژه در سطح محلی و منطقه، چندان مورد توجه قرار نگرفته و پروژه ای در سطح ملی با همکاری مردم اجرا نشده است. از این رو مطالعه ی حاضر برآنست تا با تکنیک پویایی شناسی سیستم به الگوسازی و شبیه سازی سیستم اجتماعی پیچیده ای که میتواند بر ارتقای علم شهروندی تاثیرگذار باشد بپردازد. در این راستا با مطالعهی ادبیات، متغیرهای اصلی موثر بر مشارکت مردم و اجرای هر چه بهتر علم شهروندی شناسایی شد. سپس با استفاده از شاخصهای جهانی محاسبه شده برای ایران، رفتار این متغیرها شبیه سازی شد و با تعریف سناریوهای مختلف، تغییرات رفتار علم شهروندی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی نشان داد با رعایت هر چه بیشتر حقوق مالکیت معنوی، افزایش حمایت مردم و افزایش میزان اشتراک دانش، رفتار مشارکت شهروندان افزایش خواهد یافت همچنین با افزایش سطح مشارکت شهروندان، جمع سپاری پروژه ها افزایش یافته و علم شهروندی ارتقا خواهد یافت.