مدیریت توسعه و کاربری اراضی شهری نمونه موردی: لندن، سنگاپور و یزد

توسعه فیزیکی شهر فرایندی پویا و مداوم است که اگر سریع و بیبرنامه باشد، عالوه بر این که ترکیب فیزیکی مناسبی از فضاهای شهری به وجود نخواهد آمد و تغییرات کاربری اراضی شهری در جهت صحیح هدایت نخواهد شد، مشکالت عدیده ای را در زمینه دسترسی به خدمات مختلف شهری، دامنگیر شهروندان خواهد نمود و همچنین استفاده غیراصولی از اراضی شهری اثرات مخربی را در محیطزیست پدید خواهد آورد . برنامه ریزی کاربری زمینشهری در ایران در قالب طرحهای جامع و تفصیلی انجام میگیرد و با وجود گذشت حدود نیم قرن از تجربه طرح کاربری زمین، انتقادهایی در ابعاد مختلف آن وجود دارد. این مقاله با هدف ارزیابی برنامه ریزی کاربری زمین در دهه اخیر در شهرهایی از دو کشور پیشرفته و توسعه یافته و همچنین مقایسه آن با کشور ایران، برنامه ریزی کاربری زمین را در طرحهای توسعه شهری این کشورها ارزیابی و مدل برنامه ریزی آنها را با محتوای طرحهای شهری ایران مقایسه میکند. از این رو پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه های تحقیق مرور متون، منابع و اسناد تصویری به بررسی و تحلیل شیوه های برنامه ریزی کاربری زمین در سه شهر لندن، سنگاپور و یزد پرداخته و در انتها این سه شهر را با یکدیگر مقایسه کرده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت توسعه ، کاربری اراضی شهری ، لندن ، سنگاپور ، یزد