تاثیر مصرف وابسته به دوز کافئین بر افزایش زمان تمرین در ورزش های استقامتی

مقدمه: کافئین یک مکمل ورزشی است که طور گسترده ای به عنوان کمک ارگوژنیک استفاده شده و مقالات زیادی این مکمل را در بهبود عملکرد استقامتی تائید کرده اند. در این مقاله ما قصد داریم که خلاصه مقالات مختلف در زمینه تاثیر کافئین بر عملکرد استقامتی در تمرینات Time-Trial را بررسی کنیم.روش کار: این مطالعه با بررسی 68 مقاله منتخب در سالهای اخیر که از پایگاه های google scholar و PubMed با کلید واژگان کافئین، ورزش استقامتی، عملکرد و وابسته به دوز و Time-Trial جمع آوری شده اند، نتایج را گزارش می کند. یافته ها : مطالعات نشان داده اند که مکمل کافئین در دوز متوسط (3-6 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) می تواند تاثیر کم اما ثابت شده ای را بر عملکرد Time-Trial در ورزشکاران استقامتی بگذارد. به نظر می رسد مصرف بالاتر از این مقدار تاثیرات چشمگیری بر افزایش عملکرد نخواهد داشت. البته مصرف کافئین در بعضی افراد نتیجه معکوس داشته و در بین دو جنس نیز تفاوت هایی از نظر عملکردی دیده شده است. همچنین افرادی که سابقه مصرف کافئین را داشتند پاسخ کمتری به مصرف داده اند. مصرف کافئین در صبح و عصر می تواند نتایج مختلفی بر عملکرد عضلانی و عصبی داشته باشد.نتیجه گیری: مصرف کافئین در دوز های متوسط (3-6 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) در افرادی که به صورت مزمن از کافئین استفاده نمی کنند می تواند عملکرد استقامتی را بهبود بخشیده و خستگی را به تعویق بیاندازد. مصرف کافئین برای پاسخ دهی بهتر می بایست 15 تا 30 دقیقه پیش از شروع تمرین باشد. مصرف دوز های بالاتر می تواند تاثیرات معکوسی بر عملکرد فرد داشته باشد. مصرف کافئین در عصر نرخ عوارض گزارش شده را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

کافئین ، ورزش استقامتی ، عملکرد وابسته به دوز