ارزیابی کیفیت برخی عسل های مصرفی در سطح شهر یزد از نظر درصد ساکارز

بیان مسئله: از بین مواد غذایی طبیعی، عسل یک ماده پرارزشی می باشد که در اکثر فرهنگ ها بعنوان یک ماده مقدس از آن نام برده شده است. روش های بسیاری برای شناخت عسل طبیعی از تقلبی وجود دارد که تا حدودی مشخص کننده طبیعی یا تقلبی بودن آن است. اما تنها راه مطمئن، آنالیز عسل در آزمایشگاه تخصصی مواد غذایی می باشد که یکی از پارامترهای مهم مورد آزمون درصد ساکارز است. حد مجاز درصد ساکارز طبق استاندارد عسل از صفر تا 5 درصد می باشد. مقادیر ساکارز بالای 8 درصد نشان دهنده اضافه نمودن شکر ساده یا شکر چغندر قند به عسل و یا تغذیه زنبور عسل با شکر می باشد. البته میزان ساکارز عسل به شهد گلی که زنبور از آن تغذیه می کند و شرایط آب و هوایی منطقه نیز بستگی دارد، بنابراین اساسا بهترین دلیل برای تنوع و گوناگونی عسل ها مربوط به ترکیب آن می باشد. هدف پژوهش: هدف از این مقاله مقایسه درصد ساکارز 100 نمونه عسل آزمون شده طی سال 95 در آزمایشگاه همکار آبسار کویر یزد می باشد. روش و چگونگی انجام آزمایش: روش اندازه گیری درصد قند ساکارز در عسل به روش لین اینون و با استفاده از محلول فهلینگ انجام گردید. یافته ها و نتیجه گیری: طبق این تحقیق که بر روی 100 عدد نمونه عسل در آزمایشگاه انجام شد، تعداد 19 نمونه ساکارز کمتر از یک درصد، 52 نمونه ساکارز بین یک تا پنج درصد و 29 نمونه ساکارز بالای پنج درصد داشتند، که به بررسی ارتباط نوع عسل ها و درصد ساکارز آن پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

عسل ، درصد ساکارز ، تقلبات مواد غذایی