بررسی رابطه میان میزان فلزات سنگین و طول چندگونه ماهی ازآب های خلیج فارس (محدوده استان بوشهر)

در این مطالعه میزان فلزات سنگین (سرب، کادمیم و جیوه) در بافت های مختلف (عضله، کبد) چهار گونه ماهی (شیر، شوریده، شانک و کفشک) موجود در آب های خلیج فارس اندازه گیری شد و روابط موجود میان غلظت این فلزات و اندازه ماهی بررسی گردید. میزان فلزات سنگین توسط دستگاه پلاروگراف مدل Metrohm-797 تعیین گردید. در هر یک از گونه ها بیشترین و کمترین مقدار این فلزات به ترتیب در کبد و ماهیچه مشاهده شد (ماهیچه > آبشش> کبد). همچنین درجه بندی گونه های مختلف ماهی از نظر میزان تجمع فلزات به ترتیب کفشک < شانک < شوریده < شیر بود. احتمالا این روند را می توان به تفاوت در نیاز های زیست محیطی، ناحیه زندگی در اکوسیستم آبی و فعالیت های بیولوژیکی گونه های مختلف ماهی نسبت داد. به طور کلی غلظت فلزات در بافت های مختلف ماهیان مورد بررسی کمتر از مقادیر پیشنهادی توسط سازمان WHO به دست آمد. جهت یافتن روابط میان میزان تجمع فلزات و اندازه ماهی از آنالیز رگرسیون خطی (به روش گام به گام)، در سطح اطمینان 95 % استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از بیشترین همبستگی مثبت و منفی به ترتیب میان جیوه و کادمیوم با اندازه ماهی در گونه شوریده بود. وجود روابط منفی بیانگر این مطلب است که غلظت فلزات در آب های منطقه به میزانی است که ماهی در حین رشد قادر به کنترل سطح فلزات در بافت های خود میباشد. ولی اگر غلظت فلزات در آب بیشتر از حدی شود که خارج از کنترل شود، این رابطه منفی به دلیل رشد و یا کاهش فعالیت متابولیکی در ماهیان بزرگ تر، مشاهده نخواهد شد. در این صورت فلزات در بافت تجمع یافته و منجر به بروز رابطه مثبت میان سطح فلز و اندازه ماهی می گردند

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، بافت ، ماهی ، خلیج فارس