بررسی اثر جهت دامنه و تابش رسیده به سطح زمین در تشدید فرسایش برفی

اثرات دما، بارش، و نم در طبقات شیب، جهت دامنه و ارتفاع یکسان نمی باشد، در موقعیت های برونزدگی سنگی و همگن سبب تولید فرسایش برفی در سطح دامنه می شود. به طوری که تابش خورشیدی به عنوان یک عامل بیرونی تحت تاثیر موقعیت شیب و جهت دامنه قرار می گیرد. در سطح دامنه های منطقه کوهستانی پاوه شواهد واریزه ای فراوان می باشد. برای بررسی پراکنش فرسایش برفی از پارامتر تابش خورشیدی و جهت دامنه استفاده شده است. برای محاسبه این پارامترها از مدل رقومی ارتفاعی منطقه و تابع تابش خورشیدی 1 استفاده گردید. هدف بررسی پارامتر تابش خورشیدی و جهت دامنه در پراکنش واریزه هاست. ابتدا آماده سازی لازم روی مدل رقومی ارتفاعی انجام شد. سپس میزان تابش از مدل رقومی ارتفاعی با وضوح سی متر استخراج شد. آنگاه موقعیت واریزه با کمک طبقه بندی تصویری سنتینل شناسایی شد. به هر یک از محدوده واریزه ها مقادیر تابش خورشیدی بر حسب کیلوات بر متر مربع اختصاص داده شد. مقایسه میانگین پارامترهای هر محدوده به روش ANOVA انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت انرژی دریافتی از خورشید در انتشار نقاط واریزه در سطح P> 0/05 معنادار است. سهم عامل جهت جنوب شرقی نسبت به سایر جهات در کاهش میزان آفتابگیری و افزایش واریزه ها بیشتر به نظر می رسد. تعداد واریزه ها در دامنه با جنوب شرقی، شرقی، شمال شرقی 188 مورد؛ در دامنه های غربی، جنوب غربی و شمال غربی 127 مورد مشاهده شد. این در حالی است که در دامنه جنوبی تعداد واریزه 36 مورد ؛ و در دامنه شمالی 63 مورد مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

شیب واریزه ، جهت دامنه ، تابش خورشیدی ، واریانس ، پاوه