بررسی عملکرد سطوح عایق، نیمه عایق و طبیعی برضریب رواناب درسامانه های سطوح آبگیر

ایجاد سامانه های سطوح آبگیر باران برای جمع آوری حجم کافی آب باران از طریق افزایش ضریب رواناب از سطح آبگیر و همچنین استفاده از بارش های روزانه اندک ضروری می باشد. این مقاله که از پروژه تحقیقی در ایستگاه تحقیقاتی سارال در فاصله 70 کیلومتری شمال شهر سنندج واقع است، منتج گردید. سطوح آبگیر باران به ابعاد 4× 5 متر با تیمارهای سطح عایق، نیمه عایق و طبیعی در چهار تکرار بر روی دامنه های شمالی و با شیب 20 الی 22 درصد احداث شد. میزان بارش روزانه و عمق رواناب حاصل از آنها برای یک دوره آماری چهار ساله و کلا به تعداد 36 واقعه بارندگی روزانه منجر به تولید رواناب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بارش های روزانه بیشتر از 1و 5 میلی متر در ماه های گرم (فصل رشد و تولید گیاه)، شامل تیر، مرداد و شهریور به ترتیب دارای متوسط فراوانی حدودا یک بار در یک سال و یک بار در پنج سال هستند. همچنین حد آستانه بارندگی روزانه برای شروع رواناب به ترتیب برای سطوح آبگیر عایق، نیمه عایق و طبیعی در حدود 1، 2/8، 4 میلی متر ومیانگین درصد ضریب رواناب 34، 16 و3 برای دوره زمانی اردیبهشت الی آبان ماه هر سال می باشد. لذا با توجه به میزان ضریب رواناب، استفاده از تیمار عایق برای ایجاد سطح آبگیر همراه با تعبیه سامانه ذخیره رواناب حاصل از ماه های پرباران (مثل فروردین و اردیبهشت) و سامانه توزیع آب ذخیره شده در ماه های پر نیاز آبی گیاه (تیر، مرداد و شهریور) مورد توصیه است

کلیدواژه ها:

استحصال آب باران ، بارندگی روزانه ، ، سطح آبگیر ، ضریب رواناب