تحلیل عدم قطعیت برآرود بارش مدل های اقلیم جهانی در حوضه سواحل جنوبی دریای خزر

برآورد و تحلیل مقادیر بارش حوضه های آبخیز در دوره های آتی از الزامات برنامهریزی دقیق در مناطق مختلف است. مدل های مختلفی برای برآورد مقادیر آتی بارش مورد استفاده قرار می گیرد، مهم ترین مساله در رابطه با به کارگیری نتایج به دست آمده از مدل های جهانی محاسبه ی میزان عدم قطعیت آنها است. در پژوهش حاضر درحوضه سواحل جنوبی دریای خزر از داده های بارندگی هفت ایستگاه سینوپتیک (انزلی، آستارا، بابلسر، گرگان، نوشهر، رامسر و رشت) استفاده شد. برای تحقق اهداف پژوهش از خروجی مدل HadCM3 استفاده شد. داده های استفاده شد. داده های AOGCM با استفاده از مدل SDSM ریزمقیاس شد و پارامترهای آماری مرتبط با بارش محاسبه شد. مقادیر بارش برای دوره مشاهده ای شبیه سازی شد و پس از تایید تطابق مقادیر داده های شبیه سازی شده با داده های مشاهده ای، مقادیر دوره آتی 2011-2039 برآورد شد. مقدار عدم قطعیت برآورد به وسیله معیارهای MBE و MAE، و آزمون من- ویتنی بصورت ماهانه محاسبه و سپس مقایسه شد. مطابق نتایج به دست آمده، در بیشتر ایستگاه ها کمترین مقدار خطای برآورد بارش در ماه های فصل بهار به دست آمد. کمینه مقدار عدم قطعیت بارش در ایستگاه بابلسر و بیشینه عدم قطعیت در ایستگاه نوشهر محاسبه شد. با توجه به نتایج آزمون من ویتنی، عدم قطعیت برآورد در ماه نوامبر ، فوریه و اوت کمتر از سایر ماه ها به دست آمد

کلیدواژه ها:

آزمون ویتنی ، بارش ، سواحل جنوبی دریای خزر ، عدم قطعیت.