مطالعه تجربی و تحلیلی مصالح خود تراکم در حالت ایده آل

انجام عملیات تراکم در خاکریزی یا سنگریزی برای جلوگیری از نشست اهمیت بالایی دارد ولی در برخی از پروژه ها از جمله پروژه های دریائی بدلیل مشکلات و محدودیتهای اجرائی، انجام عملیات تراکم به راحتی مقدور نمی باشد. در شرایطی که امکان تراکم وجود ندارد، توصیه میشود که از مصالح تک اندازه (Single size) یا خودتراکم استفاده شود. مصالح خود تراکم از دیدگاه نظری، شامل مصالح درشت دانه ای هستند که دارای محدوده دانه بندی بزرگی نیستند. در اینصورت تخلخل مصالح در متراکم ترین حالت تفاوت زیادی با حالت سست ندارد و در هنگام ریختن در شرایط به نسبت متراکم قرار میگیرند، در نتیجه توده مصالح در آینده دچار تغییر حجم کمتری میشود. در تحقیق حاضر با جایگزینی مصالح واقعی با گوی های فلزی، شرایط ایده آل مصالح با دانه بندی های متفاوت (نسبت قطر بزرگترین دانه به کوچکترین دانه برابر با یک، دو، چهار و هشت) در شرایط بارش مختلف بررسی شده است. فراهم آوردن مصالح تک دانه در پروژه های واقعی عملی نیست و لازم است که اندازه مصالح دارای محدوده کوچکی باشد. تاثیر تغییرات محدوده دانه بندی با آزمایش روی مصالح ایده آل (گوی های فلزی) بررسی گردید. استفاده از مصالح ایده آل یا گوی فلزی به این دلیل بوده است که مبانی مصالح خود تراکم بصورت ایده آل و بدون تاثیر شکل مصالح بررسی شود. مطابق آزمایش های انجام گرفته در تحقیق حاضر مشاهده شد که بدون انجام عملیات تراکم، حتی مصالح ایدهآل نیز در شرایط کاملا خود تراکم قرار نمیگیرند. لیکن با رعایت نکات لازم می توان به شرایط نسبتا متراکم تر رسید.

کلیدواژه ها:

تراکم ، مصالح خود تراکم ، مصالح دانه ای ، تخلخل