کاربرد استراتژی Push-Pull در مدیریت تلفیقی آفات

استراتژی Push-Pull، ایده ای جدید و ابزاری قدرتمند برای مدیریت تلفیقی آفات است. در این استراتژی، آفات توسط محرک های بازدارنده و دورکننده از محصول دور می شوند (Push) و به طور همزمان توسط محرک های جذاب به سمت تله ها و گیاهان تله جلب می شوند (Pull). این استراتژی سبب تمرکز آفت در یک ناحیه و در عین حال آسان شدن کنترل آن می شود. توسعه و پیش برد استراتژی Push-Pull نیازمند درک علمی روشنی از بیولوژی آفت، اکولوژی رفتاری و شیمیایی آن در برهم کنش با میزبان های گیاهی، افراد هم گونه و دشمنان طبیعی می باشد. محرک های مربوط به جزء Push شامل نشانه های بینایی، دور کننده های مصنوعی، مواد فرار غیر میزبان، مواد فرار میزبان، فرمون ضد تجمع، فرمون های هشدار دهنده، ترکیبات ضدتغذیه، بازدارنده های تخم ریزی و فرمون های بازدارنده می باشد. محرک های مربوط به جزء Pull شامل محرک های بینایی، مواد فرار میزبان، فرمون های جنسی و تجمعی، محرک های تخم ریزی و چشایی است. جهت ارائه ی محرک ها در یک استراتژی Push-Pull می توان از کشت مخلوط، گیاهان تله، مکانیسم آنتی زنوز، القاء کننده های گیاهی، سمیوکمیکال ها و تله ها استفاده کرد. اصول استراتژی Push-Pull به حداکثر رساندن بازدهی، کارایی کنترل و بهره وری است و در عین حال به حداقل رساندن اثرات منفی زیست محیطی است. هر یک از اجزای این استراتژی معمولا به تنهایی به اندازه ی حشره کش های با طیف وسیع در کاهش تعداد آفت موثر نیست ولی اثر بخشی از طریق با هم به کارگیری این اجزا افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

استراتژی Push-Pull ، گیاهان تله ، مدیریت تلفیقی آفات