کشاورزی ارگانیک، اهمیت و چالش های توسعه ای

امروزه در اغلب نقاط دنیا به ویژه در ایران، مصرف زیاد کودها و سموم شیمیایی در محصولات کشاورزی به یک مشکل بزرگ بهداشتی بدل شده است. یکی از راه کارهای مناسب به منظور تولید محصول سالم؛ استفاده از کشاورزی ارگانیک می باشد. این نوع کشاورزی که در دهه های اخیر با واژه هایی مانند کشاورزی زیستی، کشاورزی طبیعی، یا کشاورزی آلی و غیرشیمیایی نیز نام برده می شود مبتنی بر یک نظام مدیریتی جامع بوده که سبب افزایش تنوع زیستی و فعالیت های میکروبی و زیستی خاک می گردد. همچنین این سیستم متکی بر استفاده از کودهای دامی، بقایای گیاهی، کنترل مکانیکی علف های هرز و در مجموع رعایت ملاحظات زیست محیطی می باشد که در نتیجه می تواند منجر به سلامت و امنیت غذایی مصرف کنندگان گردد. در این سیستم کشاورزی، زمین دچار کمترین دست خورگی از جمله شخم زدن می شود و از تناوب کاشت، گیاهان پوششی، کودهای بیولوژیکی، گیاهان مقاوم به آفات و کود سبز استفاده می گردد به همین علت فرسایش خاک کاهش و تنوع زیستی خاک افزایش می یابد. تولیدات ارگانیک در مقایسه با سایر روش های تولید از کیفیت و مطلوبیت بالاتری(طعم و رنگ بهتر، پروتئین بالاتر و ماده خشک بیشتر) برخوردارند بنابراین با توجه به افزایش محبوبیت و تمایل بیشتر مردم به استفاده از محصولات ارگانیک؛ می توان با تولید و صادرات این محصولات، علاوه بر مزایای زیست محیطی؛ ارزش افزوده محصولات کشاورزى را نیز افزایش داد.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، کشاورزی ارگانیک ، سلامت جامعه