بررسی مولفه های معماری بومی موثر بر ارتقا حس مکان

معماری بومی هر منطقه متاثر از اقلیم منطقه، تکنیک های به کار رفته در اجرای ساختمان و تاثیرات فرهنگ و آداب و رسوم میباشد. توجهبه هر یک از مولفه های معماری بومی و نشانه های آنها عامل ارتقا حس مکان است. خاطرات و پس زمینه های ذهنی مشابه در افراد دلیلیبر این مدعاست. هدف تحقیق حاضر، بازشناخت عناصر ساختاری معماری بومی و نحوه استفاده از این عناصر می باشد. این مقاله به اینموضوع می پردازد که چه نمادهایی در ساختار معماری بومی وجود دارد که بتوان در معماری امروز و در راستای بهره گیری در مباحثطراحی اقلیمی معماری معاصر از آنها بهره گرفت. در این نوشتار با استفاده از روش تحقیق کیفی، به بررسی نقش عناصر شاخص معماریبومی به عنوان مولفه های هویتی بر ارتقا حس مکان پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد، طراحی معماری با بهره مندی ازنمادهای مطلق گرایی طبیعی، پویایی، انعطاف پذیری، خودبسندگی، تزیینی (زیبایی شناسانه)، خاطره انگیزی، معنا و خوانایی، سرزندگی ونشاط که برخاسته از معماری بومی منطقه است، میتواند بستر مناسبی را جهت ارتقا حس مکان فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

معماری ، بومی ، حس مکان