بررسی رابطه فرهنگ با توسعه سیاسی در سیستان (1395-1330)

عامل فرهنگ از جایگاه ویژه ای در توسعه برخوردار است. بی توجهی و کم توجهی به آن تمام برنامه های توسعه را با ناکامی مواجه خواهد ساخت؛ لذا هدف از این تحقیق بررسی اهمیت و رابطه فرهنگ با توسعه سیاسی در سیستان بین سالهای 1330 تا 1395 است.نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر انتخاب و پایایی5 پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0/847 محاسبه، و برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و AMOSاستفاده شده است.یافته های حاصل از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، 8 عامل را نشان میدهد که یک ب 9عد اصلی تحت عنوان توسعه سیاسی را در منطقه سیستان پیشبینی و تبیین میکند. نتایج بیشترین تاثیردر تبیین ب9عد توسعه سیاسی مربوط به تحلیل عاملی مرتبه دوم نشان میدهد که مشارکت و سرمایه اجتماعی با بار عاملی 0/67 بیشترین تاثیررا در تبیین ب9عد توسعه سیاسیدارد. براساس5 شاخصهای نیکویی برازش به دست آمده و با توجه به مقدار نسبتا0 پایین شاخصهای GFI و AGFI مدل ارائه شده با احتیاط مورد تایید قرار میگیرد.نتیجه تحقیق نشان میدهد که مسئله مهم در عدم توسعه فرهنگی در سیستان، شاید بیش از هرچیز، متوجه ساختار نظام برنامه ریزی است که در مرکز قرارگرفته باشد. ازاینرو نیاز است که به عوامل زمینه ساز توسعه و عواملی که موجبات توسعه را فراهم میآورد، توجه بیشتری معطوف گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، توسعه ، توسعه سیاسی ، سیستان ، تحلیل عاملی.