راهکارهای طراحی اقلیمی در معماری بناهای سنتی با تاثیر عمق سایبان مطالعه موردی (روستای فورگ)

توجه به اهداف عمده ی طراحی اقلیمی در هر منطقه ی آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی و صرفه جویی در مصرف انرژیخواهد شد. با توجه به اهمیت بحث مذکور هدف این مقاله تعیین جهت مناسب ساختمان و عمق مناسب سایبان در روستای فورگ در راستای تحقق بخشی از اصول طراحی اقلیمی می باشد. از این رو ابتدا بااستفاده از داده های اقلیمی برداشت دمایی و ابعادی مشخص شد. به منظور محاسبه ی نیازهای حرارتی ساختمان از روش ترسیم منحنی های همدمای آستانه- های حرارتی استفاده شده است. سپس با استفاده از روش های محاسباتی و روابط ریاضی، میزان انرژی تابیده شده بر سطح قائم بنا برای تمام مواقع سال و در نهایت بهترین جهت استقرار 6 درجه شرقی / ساختمان در این روستا مشخص گردید. بر این اساس جهت 5به عنوان بهترین جهت قرارگیری ساختمان با توجه به دو عامل تابش آفتاب روستای فورگ معین شد. همچنین میزان عمق سایبان برای چهار جهت اصلی ساختمان یعنی شمال، جنوب، شرق و غرب به ترتیب 0.2، 0.5، 0.8، 0.85 متر و طول سایه 1.7، 2.3، 2 و0.8 متر محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

اقلیم روستای فورگ ، عمق سایبان ، اصول معماری سنتی فورگ ، معماری همساز با اقلیم