مدلسازی عدم قطعیت در بازارهای ارزی با استفاده از روشهای خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته فازی

پیشبینی نرخ ارز یکی از تاثیرگذارترین عوامل موثر در اتخاذ تصمیمات صحیح مدیریتی بویژه برای شرکتهای چندملیتی و بین المللی میباشد که میتواند سهم بسزایی در سودآوری اینگونه از شرکتها داشته باشد. این مهمترین دلیلی است که تلاشهای روزافزون محققان و پژوهشگران به منظور حصول روشهای دقیق تر پیشبینی را علیرغم وجود روشهای متعدد پیشبینی توجیه مینماید. اما ادبیات موضوع نشان میدهد که پیش بینی های دقیق در بازارهای مالی و بویژه در بازارهای ارزی اصولا0 کار راحتی نیست. بسیاری از صاحبنظران علت اصلی این موضوع را سطح بالای عدم قطعیت و ابهام موجود در اینگونه از بازارها میدانند. در این مقاله، یک روش ترکیبی از مدلهای خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته و رگرسیون فازی به منظور مدلسازی ابهام و عدم قطعیتهای موجود در بازارهای مالی و نتیجتا0 حصول نتایج دقیق تر ارائه گردیده است. بر این اساس، در گام اول از روش پیشنهادی، الگوهای قطعی موجود در داده های مورد مطالعه توسط یک مدل خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته کلاسیک مدلسازی میگردد. سپس و در گام دوم از روش پیشنهادی، پارامترهای قطعی مدل بهصورت فازی درنظرگرفته شده و نهایتا0 با حداقلسازی ابهام مدل، نتایج نهایی حاصل میگردد. نتایج حاصله از بکارگیری روش پیشنهادی در بازار ارز بیانگر آنست که مدل پیشنهادی نهتنها توانسته نتایج دقیق تری نسبت به مدلهای تشکیل دهنده خود بدست آورد، بلکه عملکرد بالاتری نیز نسبت به سایر مدلهای فازی در پیشبینی نرخ ارز داشته است.

کلیدواژه ها:

مدلهای خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته کلاسیک ، منطق و مجموعه های فازی ، مدلهای ترکیبی ، مدلسازی ابهام و عدم قطعیت ، بازارهای مالی ، پیش بینی نرخ ارز.