رویکرد بیوفیلیک در معماری و طراحی محیطی با تاکید بر محیط زیست پایدار

بحران های زیست محیطی قرن حاضر که از هم زیستی کنترل نشده و تهاجمی بین محیط زیست طبیعی و محیط زیست ساخته شده به وجود آمده اند، زندگی مردم جهان را با چالش هایی جدی مواجه کرده است. این توسعه ناپایدار که نگرانی های فزاینده ای را نسبت به امنیت زیستی انسان برانگیخته است، متاثر از فعالیت های انسانی در نقاط مختلف کره زمین می باشد. یکی از رویکردهای نوین که ضمن توجه به نیازهای روحی و روانی افراد، بر پایه تفکر حداقل تاثیر در محیط و کمترین استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر ایجاد شده و در پی دوستی مجدد بین انسان و طبیعت می باشد معماری بیوفیلیک بوده، که آشنایی با قواعد طراحی آن جهت ارتقا کیفیت ساختمان ها، بهبود مطلوبیت محیطی و افزایش پایداری محیط زیست ضروری است. طراحی اقلیمی، استفاده از انرژی های پاک، انعطاف پذیری اکولوژیکی و معماری و استفاده از مصالح سبز از جمله موارد قابل بحث در این رویکرد می باشد.پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت کیفی می باشد. در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، اصول طراحی بیوفیلیک بر اساس تحلیل شاخص های ساختمان های سبز در دو مقیاس کلان طراحی سایت و محیط، و مقیاس خرد طراحی معماری شامل پلان، حجم، نما و مصالح برای ساختمان های منطقه یک تهران ارائه شده است. بهره گیری از این اصول علاوه برتامین حداکثری انرژی های بنا از انرژی پایدار، کمترین تاثیر مخرب بر محیط زیست را به همراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

بیوفیلیک ، اکوسیستم ، طراحی پایدار ، محیط زیست.