انسجام و هماهنگی در سیمای شهر

نگرانی و دغدغه اصلی معماران و شهرسازان در سیمای شهری ساختمانهایی است که نسبت به یکدیگر و خیابانها بی توجه هستند. ساختمانها نیز چون افراد یک جامعه در صورت داشتن فرهنگ و رعایت هنجارهای اجتماعی و به عبارتی ادب اجتماعی به یکدیگر احترام گذارده و در مقابل در صورت فقدان ادب اجتماعی نسبت به یکدیگر بی توجه شده و یا به رقابت منفی و نفی یکدیگر خواهد پرداخت. شھر خوب توانایی انطباق با نیازھای در حال تغییر و شرایط اجتماعی-اقتصادی در حال دگرگونی را دارد. این وظیفه طراحی شھری است که اطمینان حاصل کند تغییرات عینی کالبدی شھر با روند تغییر انتظارات اجتماعی-فرھنگی شھروندان از سیمای شھر ھماھنگی داشته باشد و بافت کلی شھر بتواند به طور مداوم و بدون اینکه مزاحمتی را برای کیفیت عرصه عمومی شھر ایجاد کند، با شرایط جدید تطبیق دھد .طراحی شھری باید فرایند مستمری در انطباق کالبد شھر با نیازھا و خواست ھای در حال تغییر شھروندان در چارچوب تغییر اجتماعی-اقتصادی را فراھم کند.در کشورهای غربی ساختمانهای قدیمی علی رغم تفاوت های قابل تشخیص در طراحی کل هماهنگی را بوجود آورده اند و هم ساختمان جدید در کنار ساختمانهای قدیمی با رعایت اصول طراحی هماهنگی با زمینه خوب جای گرفته اند. در ایران که تجربه معماری برون گرای خیابانی کوتاه تر بوده، مصادیق هماهنگی هم کمتر دیده شده است. در این نوشتار به بررسی این مقوله، انسجام و هماهنگی در سیمای شهری خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

سیمای شهری ، طراحی شهری ، فرهنگ