طراحی خانه امید سالمندان با رویکرد افزایش دلبستگی به محیط استخراج از پایان نامه کارشناسی ارشد

چالش معماری یافتن راه حل جامع برای ملاحظات محیطی و بدست آوردن سطح کیفیت زندگی و ارزش های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی وآسایشی می باشد . دلبستگی به مکان کیفیتی عالی است که مهمترین ابعاد رابطه انسان ومکان را تشکیل می دهد و در آن انسان در تعامل با محیط به آن معنا بخشیده و به آن دلبسته می شودکه این امر می تواند از بالاترین اهداف پایداری باشد . در طول چند دهه اخیر کاهش مرگ و میر ناشی از بهبود وضعیت بهداشتی و افزایش امید به زندگی سبب افزایش تعداد سالمندان در دنیا گردیده که این امر در آینده نیز شتاب بیشتری خواهد یافت . تفکر درباره زندگی در خانه سالمندان برای سالمند، ایجاد حس انزجار و تنفر میکند؛ چراکه خانه سالمندان معمولا یادآور ناتوانی و ناکارآمدی سالمند درفرهنگ ایران می باشد. افراد سالمند سرای سالمندان را مکانی برای انتظار مرگ می دانند و شدیدا در آنجا احساس پوچی می کنند. این پژوهش تحلیلی توصیفی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش اسنادی صورت گرفته است، تا نقش عوامل مختلف در افزایش حس دلبستگی به مکان به منظور ارتقاء کیفیت کالبدی مجموعه جهت افزایش کیفیت روانی ورضایتمندی سالمندان، مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد دلبستگی به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ایده آل، ایجاد هویت و معنادار شدن محیط زندگی سالمندان و جلوگیری از انزوا و افزایش مشارکت، تعامل و رضایت از زندگی می باشد. انسان محور اصلی پایداری است و حتی اگر بهترین شرایط زندگی را هم فراهم آورد، تا زمانیکه حس تعلق به مکان نباشد، آن محیط برایش پایدار نخواهد بود؛ در صورتیکه در صورت وجود دلبستگی به مکان انسان خود در جهت حفظ آن مکان کوشیده و پایداری حاصل خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خانه امید ، محیط ، سالمندان ، دلبستگی ، حس مکان.