نقد دیرینه شناختی ترجمه نمایشنامه کالیگولا اثر آلبرکامو

دیرینه شناسی، دانش نوینی در حوزه ترجمه شناسی و روشی برای نقد آثار ادبی است. مهم ترین کارکردهای این علم، مطالعه تکوینی و تطبیقی ترجمه، تحلیل آن بر اساس تئوری های ترجمه، آشکار کردن رویکردهای اصلی مترجم از قبیل اوضاع سیاسی، اعتقادی و فرهنگی جامعه و نیز رویکردهای ادبی زمان وی می باشد که بدان ها عوامل برون متنی اطلاق می شود. این رویکردها همچنین شامل نگاه مترجم به متن اصلی و سبک اثر و تاثیرات وی از عوامل برون متنی می باشد. بدین ترتیب علم دیرینه شناسی در بررسی و نقد ترجمه یک اثر وجوهی را که از دید مورخان، جامعه شناسان و حتی زبان شناسان مخفی مانده شناسایی کرده، به تمامی از متن ترجمه استخراج می کند و در واقع به خوانش گفتمانی که مترجم به کار برده است می پردازد. در این نوشتار به بررسی دیرینه شناختی ترجمه نمایشنامه کالیگولا به قلم آلبر کامو در سال 1938 و ترجمه پری صابری می پردازیم و به پرسش هایی در خصوص انگیزه و پیشینه ی فکری مترجم در انتخاب اثر و چگونگی تاثیر عوامل برون متنی در ترجمه پاسخ می گوییم و می کوشیم دریابیم که آیا بین نویسنده و مترجم قرابتی فکری وجود داشته است با مشاهده این تاثیرات و مقایسه و مقابله متن اصلی و متن ترجمه شده به این نتیجه می رسیم که جامعه خوانندگان نویسنده و مترجم هر دو در انتظار تحولاتی اساسی و دگرگونی هایی بوده اند و مترجم به این دلیل که اطمینان داشته خوانندگانش توانایی برقراری ارتباط با این اثر را دارند دست به ترجمه این کتاب زده است.

کلیدواژه ها:

نقد دیرینه شناختی ، آلبر کامو ، پری صابری ، آنتوان برمن ، میشل فوکو