مرگ اندیشی، انواع و خصوصیات آن در داستان مدرنیستی فارسی (بررسی موردی بوف کور، عزاداران بیل، سنگر و قمقمه های خالی، ملکوت، شازده احتجاب، خروس)

مرگ و تصویر آن در داستانهای مدرنیستی فارسی یکی از مقوله های برجسته و تکرارشونده است. در داستانهای مدرنیستی شخصیت داستان پیوسته به مرگ میاندیشد و درباره آن سخن میگوید. گاهی مرگ در داستانهای مدرنیستی حضور دارد و شخصیتهای داستان مرگ را تجربه میکنند. همچنین گاهی وسایل مرتبط با مرگ در داستان برجسته و پررنگ هستند. این خصوصیات باعث میشود که نیاز به تحلیل و بررسی این مولفه در داستان های مدرنیستی وجود داشته باشد و نتوان بهسادگی از کنار آن گذشت. تحلیل و دسته بندی انواع مرگ اندیشی و بررسی خصوصیات آن، هدف این پژوهش بوده است. حضور مرگ در داستان به تنهایی نشاندهنده این است که راوی داستان به این موضوع میاندیشیده است. بر اساس تحلیل داستانهای برگزیده، این نتیجه به دست آمد که فکر کردن به مرگ، در بعضی از داستانها مایه آرامش شخصیت داستان است و در مواردی باعث ترس او میشود. در بعضی از داستانها مرگ پدیدهای فجیع است و در بعضی دیگر یک واقعیت پوچ است. همچنین پیوستگی مرگ با زندگی یکی از خصوصیات داستانهای مدرنیستی است. همچنین نتیجه گرفته شد که گاهی چند خصوصیت مرگ در یک داستان دیده میشود، حتی اگر این خصوصیات با یکدیگر متناقض و متضاد باشند.

کلیدواژه ها:

مرگ اندیشی ، شخصیت ، مدرنیسم ، ادبیات داستانی فارسی