نقش اکوهیدرولوژی در مدیریت منابع آبی در ایران

با رشد اقتصادی، تقاضای سریع غذا و انرژی به سرعت افزایش می یابد و به طور مداوم فشار بر منابع آب رو به گسترش است.همین امر باعث می شود مسائل مربوط به مدیریت آب در سطح بین المللی افزایش یابد. جهان با یک چالش جهانی آب روبرو نیست، اما بسیاری از این مشکلات دارای پیامدهای گسترده ای هستند. اهمیت حیاتی آب در حفظ انسان و سلامت محیطی توسط انجمن های مختلف ملی و بین المللی به طور گسترده ای شناخته شده است، اما برنامه برای حل مسائل مربوط به مدیریت کل منابع آب در این زمینه و ادغام آنها با سیاست و مدیریت هنوز وجودندارد. به منظور مدیریت پایدار منابع آب لازم است چندین روش مختلف به کار گرفته شود. به این دلیل که، در جهت حل این مشکلات چند وجهی پیرامون آب، راه حل این مشکلات را نمی توان به یک روش علمی محدود کرد. پژوهشگران، امروزه یکی از راهکارهای برنامه ریزی و مدیریت منابع آب بخصوص در اکوسیستم های جنگلی را استفاده و کاربرد دانش اکوهیدرولوژی در بحث مدیریت منابع آب می دانند. اکوهیدرولوژی به عنوان دانش بین رشته ای شناخته می شود که به دنبال تشریح و کمی سازی روابط هیدرولوژی و اکولوژی، ارزیابی همه جانبه منابع آبی، چرخه آبی، تاثیرپذیری و تاثیرگذاری اجزا زنده و غیرزنده روی چرخه آبی مورد استفاده دانشمندان قرار می گیرد. استفاده از دانش اکوهیدرولوژی در ایران، امری ضروری به شمار می آید، زیرا که نزدیک به سطح کشور را اقلیم خشک و نیمه خشک با میانگین بارش سالانه زیر300میلی متر تشکیل می دهد. این مقاله به بررسی رویکرد علم اکوهیدرولوژی در مدیریت منابع آب می پردازد و همچنین نگاهی به مشکلات منابع آب در ایران و راهکارهای اکولوژیکی در مدیریت منابع آبی می اندازد.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، توسعه پایدار ، تالاب ، محیط زیست ، جنگل