ارزیابی حکمرانی مطلوب شهری،الگویی مناسب جهت پایداری شهرها(نمونه موردی شهر شیراز)

حکمرانی مطلوب شهری فصل مشترک تمام کنشگران اجتماعی است و ریشه در چشم انداز مدیریت عمومی نو دارد که از اواخر دهه 1980 با ابتکار بانک جهانی و مرکز اسکان بشر سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی در ادبیات توسعه وارد شده است و در واقع رهیافتی ساختارشکنانه به برنامه ریزی توسعه شهری دارد و با مشارکت و کنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی جامعه مدنی، حکومت و بازار و بخش خصوصی شکل گرفته است .از همین رو، مراکز علمی و تحقیقاتی و سازمانهای بین المللی توسعه در طی چند ده ه اخیر با تشدید مسائل حوزه مدیریت شهری و در پی تحقق پایداری شهری و پایداری مدیریتی به چاره جویی پرداخته، رویکرد حکمرانی مطلوب شهری را به عنوان اثربخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی نموده اند. آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تاکید قرار می گیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت شهرها معرفی می شود؛ بهره گیری از الگوی حکمرانی خوب شهری بوده که در آن دولت ،شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند. در این بستر است که می توان امیدوار به حل مشکلات و معضلات ساختاری و کارکردی شهرها بود.از این رو سعی شده است با توجه به تفاوت مفهومی میان حکومت و حکمرانی شهری، جایگاه شهرداری و مسولیت آن در چگونگی حکمرانی شهری مشخص شود و با اشاره به مدلهای مطرح در این حوزه، با معرفی شاخص های حکمرانی خوب شهری، تا حد امکان مفاهیم و مدل های اصلی و وابسته به این نوع حکمرانی توصیف شود .با این توصیف، مقاله حاضر در پی بررسی وضعیت شهر شیرازاز لحاظ حکمرانی مطلوب شهری و توسعه پایدار شهری میباشد .به همین منظور برای ارزیابی این موضوع ازروش توصیفی -تحلیلی به شیوه ی کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است .در روش کتابخانه ای با مطالعه و بررسی منابع مربوط فارسی و لاتین سعی شده است مطالب و نظریه های گوناگون پیرامون موضوع در بخش مبانی نظری آورده شود .در بخش پیمایشی نیز با طراحی پرسش نامه الکترونیکی به آدرس :http://www.cafepardazesh.ir/form/view.php id=10583942 باحجم نمونه230 نفراز بین 5000 پرسنل کارکنان شهرداری شیراز بوده است که به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران، انتخاب شده اند. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ، استفاده شد که مقدار محاسبه شده 0/86 به دست آمد. در این تحقیق، پنج شاخص: مسئولیت پذیری، پاسخگویی، مشارکت، برابری (عدالت ) ، اثربخشی و کارآمدی، مورد استفاده قرار گرفته است. برای تحلیل داده ها نیز از نرم افزار spss و آزمون T تک نمونه ای استفاده شده و ارزشگذاری متغیرها با بهره مندی از طیف لیکرت صورت گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش، حاکی از آن است که سطح تمام شاخصهای حکمرانی خوب در شهرشیراز، پایین تر از سطح متوسط طیف لیکرت است؛ لذا میتوان گفت که نواحی این شهر از لحاظ این مولفه ها در سطح نامطلوبی قرار دارند .

کلیدواژه ها:

حکمرانی مطلوب شهری ، حکومت ، توسعه ی پایدار شهری ، شیراز