بررسی وقف تعلیقی از منظر فقه و حقوق

یکی از مباحث قابل بررسی در صحت عقد وقف که ذهن انسان را به خود مشغول میکند، بحث تنجیز و تعلیق در عقد وقف می باشد و اینکه آیا اصولا چنین وقفی صحیح است یا باطل و بی اثر می باشد.همواره علماء یاد آور شده اند که یکی از ویژگیهای عقود آنست که باید به صورت جزمی و تنجیزی منعقد شود و موقوف بر امر دیگری نباشد در حالی که عقد معلق آن است که موقوف به امر دیگری است یعنی طرفین می توانند با آوردن یک قید یا شرطی پیدایش آن را منوط بر امر دیگری بنمایند مثلا خانه اش را وقف می کند، معلق بر این که فرزندش در تحصیل در دانشگاه موفق شود. ما در این نوشتار ضمن رد نظریه قبول مطلق عقد معلق و قبول نظریه بطلان تعلیق در انشاء، بحث می کنیم که اولا : آیا تعریف مشهور از تعلیق در انشاء درست است یا نه ثانیا: اثبات می کنیم که آنچه در عرف مردم در باب وقف یا سایر قراردادها واقع میشود انطباقی بر تعلیق در انشاء ندارد آنچه به عنوان تعلیق در انشاء توسط علماء تعریف شده انطباق با این مفهوم ندارد و غالب مواردی که برای تعلیق در انشاء مثال زده میشود، مصداق عقد مشروط است که به اشتباه به جای عقد معلق به حساب آمده است و عقد مشروط به اتفاق همه علماء صحیح است و هیچ جای مناقشه و بحثی در آن نمی باشد.

کلیدواژه ها:

وقف معلق ، تعلیق ، تنجیز ، عقد مشروط ، وقف.