تحلیل عددی روسازی انعطاف پذیر به روش تفاضل محدود ومقایسه آن با روش اجزای محدود

امروزه روسازی انعطاف پذیر با رویه آسفالتی یکی از پرکاربرد ترین روسازیها در صنعت راه سازی است. در این مقاله روسازیهای انعطاف پذیر تحت سیستمهای بارگذاری چند محوره با استفاده از روش عددی تفاضل محدود بررسی شد. به منظور صحت سنجی، نتایج حاصل با نتایج آزمایشگاهی بارگذاری روسازی انعطاف پذیر باند فرودگاه و همچنین نتایج تحلیلهای اجزای محدود مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج صحت سنجی، این روش خروجی های قابل قبولی ارائه داد. از این خروجی می توان در جهت طراحی بهینه و اقتصادی روسازی راه استفاده کرد. کرنش برشی حداکثر در تحلیل روسازی تحت بارگذاری تک محوره دوگانه، به علت کمتر بودن سختی برشی لایه اساس نسبت به آسفالت، در بالای لایه اساس رخ میدهد. بیشترین کرنش ناشی از بار وارده به سطح روسازی تحت سیستم دو محوره دوگانه، در بالای بستر اتفاق میافتد و اندرکنش دو چرخ مجاور وسیله نقلیه به وضوح قابل رویت است. همچنین تغییر شکل حاصل از تحلیلهای تفاضل محدود برای هر سه حالت بارگذاری (تک محوره، دو محوره و سه محوره دوگانه) بیشتر از تغییر شکل متناظر در تحلیلهای اجزای محدود است.

کلیدواژه ها:

روسازی انعطافپذیر ، روش تفاضل محدود ، اجزای محدود ، تحلیل سه بعدی