بررسی و مقایسه اثر کشندگی کارواکرول، تیمول، پرمترین و سایپرمترین بر لارو و شفیره مگس خانگی (Musca Domestica)

مگس خانگی در ارتباط بسیار نزدیکی با انسان و حیوانات در تمام دنیا انتشار دارد و عامل انتقال برخی آلودگی ها و عوامل بیماری زا مانند باکتری ها، ویروس ها، تک یاخته ها، مراحل لاروی و تخم انگل ها به انسان،حیوانات و مواد غذایی می باشد. در این مطالعه اثرات کشندگی کاواکرول، تیمول، پرمترین و سایپرمترین بر لارو و شفیره مگس خانگی با استفاده از تست تماسی بررسی شد. آزمون سمیت تماسی در رقت های 1 ، 0.5، 0.25 و 0.125μg/2cm انجام شد و میانگین مرگ و میر در گروه های مختلف با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و تست تعقیبی بونفرونی مورد بررسی قرار گرفت . پس از گذشت 22 ساعت در تست تماسیلاروها، بیشترین میزان مرگ و میر در گروه تیمار کارواکرول با دوز 1μg/2cm به میزان 09/24% بود. کارواکرول و تیمول در تمامی دوزهای مورد آزمایش منجر به مرگ و میر معنی دار در جمعیت لاروها درمقایسه با گروه کنترل شدند (P<0.05) . نتایج بررسی سمیت تماسی علیه شفیره مگس خانگی نشان داد که تیمول در دوز 1μg/2cm بیشترین سمیت را علیه شفیره ها نشان داده است (22/74%) که در مقایسه با گروه های کنترل و سیپرمترین معنی دار بوده است (P< 0.05) . بر پایه نتایج بدست آمده ترکیبات فعال گیاهی درتحقیق و توسعه برای شناسایی و فرمولاسیون ترکیبات آفت کش جدید میتوانند جایگاه مهمی را به خوداختصاص دهند.

کلیدواژه ها:

مقاومت به آفت کش ها ، حشره کش سبز ، ترپن ها ، مگس خانگی