قابلیت سازمانی و رضایت از زندگی

در حال حاضر مهمترین نهاده در بخش خدمات، نیروی انسانی میباشد. گسترش روز افزون سطح تقاضاو انتظارات مشتریان و تغییرات سریع تکنولوژی موجب شده که نهاده نیروی انسانی همیشه در چالش رضایت شغلی حالتی مطبوع، عاطفی و مثبت حاصل از ارزیابی شغل یا تجارب شغلی است؛ مفهومی دارای ابعاد، جنبه ها و عوامل گوناگون که باید مجموعه آنها را در نظر گرفت. از جمله این عوامل، میتوان به صفات کارگر و کارمند، نوع کار، محیط کار و روابط انسانی کار اشاره نمود. بر اساس نتایج تحقیقات، رضایت شغلی باعث موفقیت در کار واثر بخشی خواهد شد. کارکنانی که از شغل خود رضایت کافی دارند، بسیار فعال، پرتحرک، خرسند و شکوفا تر بوده و از تعادل روحی و روانی و فیزیکی بیشتری برخور دارند و به عبارتی بهره وری بالاتری دارند. حفظ این وضعیت از وظایف بسیار مهم سازمان بوده و قصود در آن ضربات جبران ناپذیر و مهلکی را بر پیکره ها سازمان وارد خواهد ساخت. بنابراین مدیران بایستی با انجام سازماندهی مناسب میزان رضایت شغلی و در پی آن بهره وری کارکنان را افزایش دهند به این منظور بهره گیری از تکنیک های مدیریتی مناسب الزامی است. بر اساس نتایج تحقیقات مختلف رابطههمبستی بین رضایت شغلی و بازدهی بصورت پایدار 14 درصد دانسته شده است. که افزودن متغیرهای تعدیل کننده می تواند این رابطه را بهبود بخشد، مثلا اگر فرد به وسیله عامل خارجی کنترل و محدود نشود این رابطه قوی تر خواهد شد. کارکنان از حقوق و مزایای خود جهت رفع نیازهای ضروری راضی و از میزان مزایای سختی کار ناراضی بودند. با توجه به سختی شرایط کار بایستی از ساعات کار این افراد جهت افزایش رضایت شغلی آنان کاسته گردد.

کلیدواژه ها:

قابلیت سازمانی ، رضایت شغلی و رضایت از زندگی