تعیین سهم بهینه انرژی های تجدیدپذیر در رشد اقتصادی و توسعه پایدار

هدف اصلی این تحقیق، ارایه مسیری مناسب برای تعیین سهم بهینه انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیردر مسیر رشد پایدار و محاسبه این سهمها برای اقتصاد ایران است. در این راستا، ابتدا انرژیهای فسیلی و تجدیدپذیر به عنوان نهاده های تولید به یک الگوی رشد درونزا اضافه شده است. الگوی مورد نظر در قالب یک مسیله کنترل بهینه طراحی گردیده است. در مرحله بعد، مسیرهای بهینه مصرف، تولید و سهم انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر با ملاحظات زیستمحیطی و بدون ملاحظات زیستمحیطی تعیین گردیده است. نتایج بیانگر فاصله قابل توجه اقتصاد ایران از مسیر بهینه رشد پایدار است. براساس حل عددی الگو، در سال 1389 ، سهم بهینه انرژی تجدیدپذیر بایستی0/8 درصد از کل انرژی باشد. اما در عمل این سهم در این سال تنها0/4درصد بوده است. . همچنین با توجه به پیشبینی الگو، برای اینکه اقتصادایران تا سال 1400 بر مسیر رشد پایدار قرار گیرد بایستی2/1درصد از کل انرژی به وسیله انرژیهای تجدیدپذیر تولید شود. دستیابی به این مهم، مستلزم رشد متوسط سالانه 26 درصدی تولید انرژیهای تجدیدپذیر در دوره 1389 تا 1400 است

کلیدواژه ها:

مدل تعمیم یافته رشد درون زا ، انرژی های تجدیدپذیر ، سهم بهینه انرژی ، اقتصاد ایران ، الگوریتم ژنتیک.