تحلیل فضایی – زمانی زیرساختهای توسعه گردشگری بیابان لوت

صنعت گردشگری به عنوان یکی از فعالیت های مهم اقتصادی و فرهنگی مطرح است. تعادل منطقه ای، ایجاد فرصت های شغلی جدید، افزایش درآمد، افزایش بهره وری نیروی کار و نیاز به ایجاد زیربخش های جدید اقتصادی از جمله مسائلی است که جوامع به دنبال یافتن راه حل هایی برای آن هستند؛ از این حیث گردشگری و زیرشاخه های آن مورد توجه قرار گرفته است. بیابان لوت به عنوان یک عرصه ثبت شده بین المللی از جاذبه های طبیعی است که می تواند با برنامه ریزی مناسب، زمینه جذب گردشگران داخلی و خارجی را برای ایران فراهم نماید. در این پژوهش سعی گردیده تا تسهیلات و زیرساخت های گردشگری به عنوان عاملی موثر در توسعه گردشگری مورد بررسی قرار گیرد. برای پاسخ به این پرسش که آیا در تمامی قلمرو جغرافیایی این پدیده، زیرساختهای لازم، به طور مناسب توزیع شده و در طول زمان چگونه رشد داشته است، از رویکردی توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. برای گردآوری داده ها جهت دستیابی به اهداف پژوهش از مطالعات و اسناد کتابخانه ای و برای گردآوری اطلاعات و داده های مربوط به شاخص های پژوهش از سالنامه های آماری و مرکز آمار ایران استفاده شده است. با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند شاخصه تاپسیس، استانهای سه گانه مستقر در حوزه بیابان لوت به لحاظ برخورداری از زیرساختهای راه ارتباطی، تسهیلات اقامتی و خدمات بهداشتی و درمانی ارزیابی گردید؛ خروجی نشان داد بالاترین سطح برخورداری، مربوط به محدودهی است که در قلمرو استان کرمان قرار دارد. استانهای خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان به ترتیب در مراحل بعدی برخورداری قرار دارند. اما آنچه که قابل توجه است، این نکته بوده که سطح برخورداری این مناطق در حد پایین و کمتر از حد متوسط ارزیابی شده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل فضایی-زمانی ، زیرساخت گردشگری ، بیابان لوت.