ارزیابی و اولویت بندی معیارها و شاخص های معیشت پایدار روستایی ایران با استفاده از روش دلفی

در دستیابی به معیشت پایدار روستایی شناخت دقیق و کامل عوامل موثر بر فرآیند شکل­گیری و توسعه مناطق روستایی ضرورت دارد. در این راستا شناسایی و ارزیابی معیارها و شاخص­های پایداری معیشت روستایی می­تواند راهگشا باشد. در این مطالعه سعی بر آن شد از طریق بررسی منابع کتابخانه­ای و سوابق مطالعاتی موجود معیارها و شاخص­های معیشت پایدار روستایی ایران شناسایی و مورد ارزیابی قرار گیرند تا با اولویت­بندی آن بتوان به بررسی و ارزیابی معیشت در مناطق روستایی پرداخت. برای این منظور عوامل موثر بر معیشت پایدار روستایی در قالب گروه معیار، معیار و شاخص­های هر معیار و به صورت پرسشنامه تدوین گردید. سپس پرسشنامه تدوین شده برای متخصصین ارسال گردید و 11 متخصص که دارای تجربه علمی و عملی در حوزه توسعه پایدار روستایی بودند به ارزیابی معیارها و شاخص­ها در فرآیند دلفی پرداختند. در مرحله بعد با استفاده از ضریب اهمیت نرمال شده، غربال معیارها و شاخص­های موردنظر انجام پذیرفت. براساس نتایج به­دست آمده، گروه معیار اقتصادی با دارا بودن بالاترین ضریب اهمیت (338/0) مهم­ترین گروه معیار شناسایی شده است. دو معیار درآمد و هزینه و منابع آبی با ضرایب اهمیت نرمال شده 072/0 و 070/0 نسبت به سایر معیارها دارای اولویت و پس از آن معیار اشتغال و بهداشت و سلامت جامعه در رتبه­های بعدی قرار دارند. در بین شاخص­های معیشت پایدار، شاخص درآمد خانوار با ضریب اهمیت نرمال شده 0084/. در رتبه اول قرار دارد و دو شاخص دارایی­ها و هزینه خانوار با ضریب اهمیت یکسان (0081/0) در رتبه دوم قرار گرفته ­اند.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، روش دلفی ، معیار ، معیشت روستایی ، ایران