به گزینی دانش بومی در بومی سازی برنامه های درسی با توجه به آموزه های تربیتی رضوی(ع)

این پژوهش با هدف بررسی نحوه تاثیر دانش بومی در بومی سازی برنامه های درسی و با تاسی بر فرهنگ رضوی با رویه ای تحلیلی-اکتشافی داده های خود را استخراج نموده است. لذا بر اساس ماهیت کیفی، مبتنی بر هدف کاربردی و ازلحاظ گردآوری داده ها توصیفی– تحلیلی می باشد. برنامه های درسی را در چارچوبی مبتنی بر هدف، روش، محتوا و ارزشیابی مورد واکاوی قرارگرفته شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که دانش بومی می تواند در بومی سازی برنامه های درسی موثر افتد و با توجه به ارزش های غالب و حدیث ثقلین تاسی به ائمه اطهار(س)، به گزینی در دانش بومی محسوب می شود. یافته های پژوهش نشان داد که هدف غایی در تعلیم و تربیت اسلامی ربوبی شدن و به تعبیر دیگر دست یازیدن به حیات پاک(طیبه)است. این ربوبی شدن اتکا بر سه عنصر انتخاب آزاد، باور و شناخت و نهایتا عمل به دستورات و فرامین الهی است. در بخش روش تربیتی نیز آموزه های رضوی(ع) بر محبت و نوع دوستی تاکید داشته و با گفتمانی تعاملی محور و در خور شان مخاطب به هدایتگری او همت گمارده می شود. در این فرهنگ علم و علم آموزی باارزش تلقی شده و محتوایی ارزشمند است که در خدمت به جامعه اسلامی باشد و ارزشیابی مطلوب می باشد که در ابعاد چهارگانه تعاملی انسان باخدا، خلق، خلقت و خود زمینه ساز تعالی بوده و مبتنی بر تعالیم اسلامی باشد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، بومی سازی ، برنامه درسی ، فرهنگ رضوی(ع)