شناسایی و اولویت بندی شاخص های استعدادیابی ورزش جودو در ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های استعدادیابی ورزش جودو در ایران بود. روش انجام پژوهش، آمیخته (در بخش کیفی، روش دلفی کلاسیک تعدیل شده و در بخش کمی، توصیفی- تحلیلی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی مسئولان و اعضای کمیته های فدراسیون، مربیان تیم های ملی و تعدادی از اساتید استعدادیابی ورزشی (تعداد = 30) و در بخش کمی، اعضای فدراسیون، مربیان و ورزشکاران تیم ملی، مسئولان هیئت ها، کارشناسان و اساتید دانشگاه (تعداد = 105) بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند و دردسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی، پرسش نامه پژوهشگرساخته بود. روایی پرسش نامه با نظر 12 نفر از اساتید مدیریت ورزشی تایید شد. پایایی پرسش نامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (79/0 = α) به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی ها و رسم جداول) و استنباطی (تحلیل عامل اکتشافی و آزمون فریدمن) به کمک نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 20 انجام شد و نیز تحلیل عامل تاییدی به کمک نرم افزار لیزرل نسخه 5/8 انجام گرفت. براساس نتایج، شاخص های استعدادیابی جودو به ترتیب اولویت عبارت بودند از: ویژگی های مهارتی، جسمانی و فیزیولوژیک، پیکرسنجی و روان شناختی. با توجه به یافته های پژوهش، مسئولان فدراسیون باید به شاخص های استعدادیابی مختص به ورزش جودو توجه ویژه کنند. بدون تردید، نگاه علمی به فرایند استعدادیابی می تواند در راه اعتلای ورزش جودو ایران ازطریق کسب موفقیت ورزشکاران در مسابقات و رویدادهای ورزشی جودو مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

ایران ، جودو ، شاخص استعدادیابی